Hovawarty należą wg klasyfikacji FCI do grupy II – psów molosowatych typu górskiego.

Są to psy stróżujące, mające w myśl ideału rasy chronić gospodarstwo domowe i podwórze przed intruzami, nie czyniąc krzywdy jego mieszkańcom. Pamiętać należy o prawidłowym układaniu psa, by jego naturalnie ukształtowany, zrównoważony charakter i średni temperament nie wypaczył się poprzez złe wychowanie.

Polecam całą gamę książek traktujących o psach i utrzymywaniu właściwej hierarchii w stadzie (bo dla psa nasza rodzina jest stadem), a przyszłym posiadaczom czworonoga zalecam przeczytanie chociaż jednej np. „Okiem psa” Johna Fishera.

Wracając do charakteru hovawartów podkreślić należy, że nie są to psy agresywne, a swych kłów mają używać jedynie w skrajnych przypadkach, stróżowanie najczęściej ogranicza się więc do demonstracji siły wyrażonej niskim głosem i budzącą respekt posturą. Jest to pies wesoły, lubiący zabawę, pojętny. Nauka i wykonywanie poleceń sprawia mu radość, szczególnie gdy za posłuszeństwo otrzyma ulubiony smakołyk. Szuka kontaktu z ludźmi, z pobłażaniem traktuje dziecięce igraszki, co go czyni typowym psem rodzinnym.

Pomimo swej bujnej sierści hovawarty nie wymagają specjalnych zabiegów pielęgnacyjnych. Hovawarty występują w trzech rodzajach umaszczeń: blond, czarnym i czarnym podpalanym.

Do hodowli dopuszcza się psy, które po ukończeniu 15 miesięcy, w dowolnej klasie, od co najmniej dwóch sędziów, uzyskały trzy oceny doskonałe, w tym jedną na wystawie międzynarodowej lub klubowej. Ponadto hovawart musi mieć zaliczony test psychiczny oraz przeprowadzone badania na dysplazję. W przypadku suk warunki są takie same z tą różnicą, że ocenę doskonałą można zastąpić bardzo dobrą.